مدرک تحصیلی مهم تر است یا مهارت داشتن؟

 در جامعه امروزی سوالاتی که ذهن بسیاری از افراد جامعه را درگیر کرده این است که مدرک تحصیلی مهم تر است یا داشتن مهارت؟ بازار کار امروزی کدام یک را می‌طلبد؟ آیا با داشتن مدرک تحصیلی حتما صاحب شغل خواهیم شد؟ این سوالات را صادقانه پاسخ دهید. در ادامه این مقاله قصد داریم رابطه و تفاوت بین مدرک تحصیلی و مهارت را بررسی کنیم. با ما در مرکز دوره های مدیریتی و مهارتی همراه باشید.

در امر اشتغال، مدرک تحصیلی ضروری است یا داشتن مهارت؟

داشتن مدرک تحصیلی به همراه مهارت بهترین وضعیت ممکن است و اغلب افرادی که دارای مدرک و مهارت در یک زمینه هستند صاحب شغل می‌شوند.

فقط با داشتن مدرک تحصیلی، نمی توانیم صاحب شغل شویم،بسیاری از کارفرماها و ادارات دولتی مدرک را ضروری می‌دانند ولی بدون مهارت فردی را استخدام نمی‌کنند.

کسی که مدرک هم ندارد، ممکن است صاحب شغلی شود، ولی به دور از استثناها، اغلب کسانی که فقط مدرک دارند و صاحب مهارت نیستند، بیکاران جامعه را تشکیل می‌دهند.

پس ملاک ما برای موفقیت در زندگی و اشتغال، صرفا نباید گرفتن یک کاغذ مانند مدرک تحصیلی باشد،بلکه هدف باید کسب مدرک به همراه آموختن مهارت باشد.

اسماعیل ظریفی آزاد، مدیر کل سابق روابط کار و جبران خدمت وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در این باره  می‌گوید:

در این نظام اولویت و اهمیت با مدرک تحصیلی بوده است، یعنی اشخاص با داشتن مدرک تحصیلی، امتیازی را کسب کرده و از حقوق و مزایای شغل مدنظر بهرمند می‌شدند . در بخش دولتی هم تقریبا همین طور بود، اکنون هم این موضوع وجود دارد که اگر شما برای یک شغل کارشناس باشید، باید حداقل مدرک تحصیلی لیسانس داشته باشید.

حال این مسئله طی زمان نسبتا طولانی ، این پیام را به جامعه داده است که به دنبال مدرک باشید و اگر در شغلی که مشغول به کار هستید، مدرک داشتید از حقوق و مزایای آن بهرمند می‌شوید که همین رفتار باعث ایجاد مدرک گرایی در جامعه شد.

وی با بیان اینکه تا زمانی که افراد بر اساس مدرک تحصیلی استخدام می‌شوند، به تنها چیزی که عملا به آن توجه نمی‌شود، میزان کارآیی و بهره‌وری آن‌ها است، افزود: ایران از جمله کشورهایی است که بیشترین مدرک دکتری را دارد.

از سال 1390، بازاندیشی و بازنگری در نظام طبقه بندی مشاغل و جبران خدمت در وزرات کار را آغاز کرده‌ایم. در این میان یکی از مهم‌ترین موضوعاتی که برای وزارت کار مطرح شده، این مسئله است که اولویت را از مدرک تحصیلی به سمت مهارت گرایی تغییر دهیم.

محمدرضا شعبانعلی در این باره می‌گوید:

مدرک دانشگاهی، بیشتر از این که برای من و شما، سواد و شعور و ثروت و موفقیت بیاورد، امکان تجربه‌ی یک فضای متفاوت و ورود به جامعه را فراهم می‌کند . تجربه‌ حضور در دانشگاه خیلی با علم آموزی در دانشگاه فرق دارد. دانشگاه‌های امروز کشور بیشتر کارکرد اول را دارند. مدرک دانشگاهی و رشته تحصیلی، با زمینه‌ی شغلی و موفقیت ارتباط قطعی ندارد و افراد کمی هستند که دقیقا در رشته‌ی تخصصی خودشان کار می‌کنند.

پس برای موفقیت و داشتن شغل خوب اولویت با مدرک دانشگاهی نیست، خیلی از افراد بدون مدرک دانشگاهی هم به موفقیت مورد نظرشان رسیده‌اند. چگونه؟ جواب واضح است با کمک داشتن تخصص و مهارت!

نمی‌گوییم مدرک تحصیلی خوب نیست، بلکه برعکس، داشتن مدرک تحصیلی عالی است، ولی می‌گوییم حداقل بعد از گرفتن لیسانس و یا در دوران دانشجویی با به دست آوردن مهارت و تخصص، ابتدا شغل خود را تثبیت کرده و سپس به فکر ادامه تحصیل باشیم.

و حتما پاسخی برای ادامه تحصیل خود داشته باشیم و از خود بپرسیم که چرا می‌خواهم مدرک لیسانس و یا فوق لیسانس بگیرم؟!

بعد از پاسخ به این سوال می‌توانید برای قبولی کنکور و رسیدن به مدرک دلخواه تلاش کنید. چقدر خوب می‌شود اگر مهارت و مدرک تحصیلی‌مان در یک زمینه باشد.

پس فراموش نکنیم که در چه مقطعی و در چه دانشگاهی تحصیل کرده‌ایم یا در چه شرکت معتبری سابقه کار داریم . کمتر از آنچه تصور می‌کنیم ارزش دارد . ولی این که چه مهارتی داریم، ارزشمند خواهد بود.

تغییر اولویت از مدرک تحصیلی به سمت مهارت گرایی

امروزه خیلی از افراد جامعه مخصوصا کارفرماها از اهمیت مهارت در زمینه کاری آگاه هستند و به آن اهمیت می دهند.

ولی نیاز داریم که همه افراد جامعه از جمله کارفرماها و کارجویان بدانند که در خصوص اشتغال کارها مهارت حرف اول و آخر را می‌زند. و در خصوص شغل مورد علاقه، علاوه بر مدرک، مهارت و تخصص نیز بسیار ضروری است.

حالا چه در جایگاه کارفرما باشیم و یا کارجو، امیدواریم که با اهمیت دادن به موضوع مهارت، بتوانیم گامی موثر در زمینه اشتغال کسب کنیم. چرا که بر اساس میزان مهارتی که داریم به مقام و جایگاه مناسب خود دست می‌یابیم. و بر اساس مهارت در مشاغل مختلف فعالیت خواهیم کرد و رفاه اقتصادی جامعه در گرو افرادی خواهد بود که دارای مهارت هستند.